Beste Sprinkhaan,
Ik wil iets bestellen. Ik wil graag een bank op mijn rug. Voor bezoek, om op te zitten, met een leuning. Maar eigenlijk wil ik een tuin, met een bank. Een fontein heb ik al. Ik kan niet goed naar je toe komen. Kun jij alles hier bezorgen? Ik woon midden in de oceaan.
De walvis
De walvis woont midden in de oceaan. ’s Nachts ligt hij op zijn rug en beziet de hemel, waar de sterren bij de maan op bezoek zijn – waar feest gevierd wordt. De walvis wil niets liever dan een eigen tuin. Zodat alle andere dieren dan bij hem op bezoek kunnen komen. Dat de maan en de sterren zien hoe mooi en gezellig het bij de walvis is, ze hem ook uitnodigen voor de feestjes die ze daarboven in de lucht vieren.
De wens van de walvis is bescheiden, de sprinkhaan legt een prachtige tuin aan op zijn rug. Er groeien zelfs appel- en perenbomen in. Als de walvis zijn gasten op een appel wil trakteren, hoeft hij alleen maar zachtjes met zijn hoofd te schudden.
Iedereen bewondert de tuin en de walvis geniet van het bezoek. Hij mag alleen niet te hard lachen, want dan schudt alles van zijn rug. Hij kan ook niet op zijn rug liggen om naar de sterren en de maan te kijken. Hij mag niet meer opspringen. Als het nijlpaard en de neushoorn samen op het bankje gaan zitten, breekt de rugleuning en als ze gaan dansen, krijgt de walvis rugpijn. Als het vuurvliegje aanbiedt ’s nachts voor het licht in de tuin te zorgen, zegt de walvis dat hij al licht heeft van de maan en de sterren. De walvis is de enige is die niet van zijn tuin kan genieten…
De tuin van de walvis is een verhaal van Toon Tellegen en in 2016 bekroond met de Zilveren Griffel. Het is een verhaal van zachtmoedigheid. Via een spiegel kan de walvis zijn tuin bewonderen en even is zijn vreugde groot. Maar dan stuurt Tellegen aan op de les van deze fabel: de walvis kan nooit meer opspringen als hij vrolijk of woedend is of op zijn rug liggen om naar de sterren te kijken. Kortom: hij kan niet langer zichzelf zijn, en is de tuin hem dat waard?
Tellegen staat bekend om zijn prachtige verhalen waarin dieren vaak net als mensen zijn: ze willen graag vrienden hebben, liefde voelen en gelukkig zijn.
Is hiermee alles gezegd? Nee.
De tuin van de walvis speelt zich af in een walvis. Een reusachtige schouwburg in de vorm van de walvis, met een echte fontein op z’n rug. Is er een voorstelling waar taal, plezier en verdriet en fantasie en werkelijk meer samenvallen? De tuin van de walvis wordt gemaakt door Stan Vreeken, Czeslaw de Wijs en Jorn Heijdenrijk.
